De heenreis 6-10-2006

Pff wat was dat een lange reis!
S'ochtends al om kwart over vier opgestaan, want moest om half zeven op schiphol zijn. Het begon al goed want ik werd onderweg geflitst..
Eenmaal op schiphol aangekomen heb ik gelijk ingecheckt, zodat ik mijn enorme koffer in ieder geval niet meer mee hoefde te slepen.
Nog even een broodje gegeten en daarna moest ik toch echt door de paspoortcontrole, dus moest ik afscheid nemen van Nike.. Dat was wel ff moeilijk, we hebben nog een tijdje gezwaaid maar toen moest ik echt verder lopen en Nike ging weer naar huis.
Ik moest nog best een tijdje wachten, mijn vliegtuig had een uur vertraging. Eenmaal in het vliegtuig schoot ik zwaar in de stress, want ik had in Madrid maar anderhalf uur de tijd voordat het volgende vliegtuig ging, en ik moest daar eigenlijk een half uur van te voren al in zitten, dat zou dus niet gan lukken.
In Madrid aangekomen wilde ik gelijk naar de gate waar het vliegtuig zou vertrekken rennen, maar toen ik vroeg waar die gate was werd mij verteld dat ik de metro moest nemen. Dus ik op zoek naar de metro, die ik natuurlijk niet kon vinden.
Nadat ik het ongeveer tien keer gevraagd had vond ik de metro eindelijk. Ik was inmiddels al bijna in tranen, maar gelukkig haalde ik mijn vliegtuig.
Toen ik eenmaal zat bleek dat vliegtuig een uur later pas te vertrekken, dus ik had voor niks zo gestresst.
Het vliegtuig zat helemaal vol met Spanjaarden, ik was de enige Nederlander. Niet echt fijn..
Het stonk er naar zweet en het vliegtuig zat echt stampvol.
Ik dacht dat de reis maar drie uur zou duren, maar ik had niet gedacht aan het tijdsverschil, dus ik schrok wel ff toen ik hoorde dat de reis tien uur ging duren!
Het was even verschrikkelijk als ik verwacht had, na drie uur wilde ik heel graag uit het vliegtuig, wat natuurlijk niet kon, dus ik raakte een beetje een paniek.
Het was ook echt kut in het vliegtuig, ik kon met niemand praten en de gedachte dat ik daar nog zeven uur in door zou moeten brengen vond ik echt verschrikkelijk.
Ik kreeg erge last van heimwee en heb de rest van de reis een beetje zitten huilen en denken waar ik in godsnaam aan begonnen was, ik was erg blij toen ik het vliegtuig uit mocht.
Maar toen was ik er nog niet, ik was pas in San Jose, Costa Rica. Daar ontmoette ik gelukkig een Engels meisje, die ook naar Guatemala ging. De reis naar Guatemala duurde gelukkig maar anderhalf uur dus dat was te overzien.
In Guatemala wachtte er iemand op mij met een bordje met mijn naam erop, ze hadden me verteld dat diegene Engels sprak, maar dat was dus niet zo, dus ik kon niet met ze praten.
het zou drie kwartier rijden zijn van het vliegveld naar het gastgezin, maar ik kwam pas aan na 2 uur in de file te hebben gestaan. Het zat me niet erg mee allemaal..
De vrouw van het gastgezin sprak ook alleen maar Spaans. Het was inmiddels tien uur lokale tijd, ongeveer zes uur s'ochtends in Nederland, en ik was helemaal gaar dus ik ging gelijk naar bed.
Natuurlijk kon ik niet gelijk slapen, ik moest steeds maar denken waar ik aan begonnen was!